RAMIZ SEKIĆ

Ramiz Sekić, televizijski, filmski i pozorišni glumac, rodio se u Ljubuškom 15. januara 1934. godine. Prema kazivanju Mehmeda, sina Mahmuta Mahića, ako ga sjećanje ne vara, Ramiz je imao brata Ibrahima i pet sestara: Timu, Muberu, Mirsadu, Dudu i Muneveru. Navodno, jedno vrijeme stanovali su u Semizovoj kamenoj kuli* na Vodici, u Mehmedovu komšiluku.

U matičnoj knjizi rođenih navode se Sekić Salih Hasanov (1885.) i Zaim Hasanov (1888.) sa stanovima na Vodici što potvrđuje da su Sekići stara ljubuška porodica. Ramizovi Sekići su, po svoj prilici, prije 1929. godine, stanovali u Glavici. Sekić Ibrahim (možda njegov djed, jer se u ljupkom gradu, po pravilu, jednom od sinova „nadivalo“ djedovo ime) dao je 1912. godine skroman prilog za dogradnju gradske crkve sv. Kate. (1) Prema sačuvanom biračkom spisku ljubuških muslimana, njegov otac Džemal, i danas u prijatnom sjećanju njegovih sugrađana, živio je 1938. godine u rodnom gradu. (2) U toku ili poslije rata sa porodicom preselio je u Gacko gdje je radio kao vozač. Gačani su ih dobro prihvatili, kao da su njihovi rođeni. O Ramizovom ocu, ljubitelju starih sevdalinki i sevdahliji pišu: “Đema je već legenda, oniži rastom, trbušast, a da li skida osmijeh sa lica bar kad spava? Došljak u Gacku, odnekle sa juga neretljanskog, donio je onaj umekšani glas. I kad govori kao da pjeva. Gatačko odsječno i tvrdo č izgovara kao ć, ama, nekako milo i umiljato, lijepo ga slušati. Isto tako dž kao đ, otud mu ono: Đema”.

Džemalova djeca bila su nadarena za pjesmu i glumu. Duda i Ramiz “otisnuli” su se u Beograd; Duda na studije režije na Fakultetu dramskih umjetnosti, Ramiz se posvetio glumi i ubrzo se istakao u epizodnim ulogama na filmu, televiziji i u pozorištu. (3)

 

Filmovi

Čovjek sa fotografije, 1963

Prvi splitski odred, 1972

Valter brani Sarajevo, 1972

Ljubičice, 1975

Grešno dete, 1976

Sve što je bilo lepo, 1976

Od pet do sedam, 1976

Stići prije svitanja, 1978

Priča o kmetu Simanu, 1978

Usijanje, 1979

Partizanska eskadrila, 1979

Šesta brzina, 1981

Piknik, 1982

Kako Sam Sistematski

Uništen Od Idiota, 1983

Prokleta avlija, 1984

Učiteljica, 1984

Jazol, 1985

I to će proći, 1985

Šest dana juna, 1985

Ovo malo duše, 1986

Tesna koža 3, 1988

Beyond the Door III, 1989

An Additional Soul, 1991

 

Tv drame

Sunčano sa kišom, 1963

Zasluge, 1972

Ženidba  nosača Samuela

Nedelje sa Anjom, 1974

Žive veze, 1975

Kraj nedelje, 1975

Ljubičice, 1975

Dolje s oružjem1975

Andersonvil-logor smrti,1975

Grešno dete, 1976

Sve što je bilo lepo, 1976

Čovek koji je bombardovao Beograd, 1976

Od pet do sedam,1976

Ancika Dumas, 1977

Pucanj u šljiviku preko reke, 1978

Slučajni krajputaši, 1978

Čeličenje Pavla Pletikose, 1981

Poslednje sovuljage i prvi petli, 1983

Hasanaginica, 1983

Karađorđeva smrt, 1983

Prokleta avlija, 1984

Ovo malo duše, 1987

Apis, 1991

Konak, 1991

Tv komedija

Jazavac pred sudom, 1963

 

Tv serije

Majstori, 1972

Kamiondžije, 1972

Dimitrije Tucović, 1973

Valter brani Sarajevo, 1974

Otpisani, 1974

Odbornici, 1975

Đavolje merdevine, 1975

Više od igre, 1976

Povratak otpisanih, 1976

Morava 76, 1976

Slom, 1979

Duvanski put, 1980

Vruć vetar, 1980

Priče iz radionice,1981

Španac, 1982

Kože, 1982

Kamiondžije 2, 1983

Sivi dom, 1984

Brisani prostor, 1985

Odlazak ratnika, povratak maršala,1986

Vuk Karadžić, 1987

U ime zakona, 1990

Aleksa Šantić, 1990

Zaboravljeni, 1991

Policajac sa Petlovog Brda, 1993

Gore dole, 1996 – 1997(!) (4)

Pozorište

Kao član Bosanskog narodnog pozorišta u Zenici nastupao je na Sterijinom pozorju 1967, 1968, 1969, 1971, 1974, 1975 i 1985 godine i povremeno kao epizodni glumac u Narodnom pozorištu u Beogradu.

 

Raskošni glumački dar i sposobnosti Sekić je u svojoj tridesetgodišnjoj karijeri potvrdio tumačeći likove četnika, Jovana, milicionera, Bože Testere, generala, Bariše, poreznika, direktora, Šilje, Ahmeda, zatočenika, policajca, Stanka, agronoma, Joze, njemačkog oficira, predsjednika opštine, predsjedavajućeg na zboru, Milera, agronoma, šahiste, Augusta, age, porodiljinog muža, seljaka, Mitra, ilegalca, sluge, komesara iz Trsta, konduktera, čovjeka s tašnom, ljekara hitne pomoći, srpskog generala, boksera, svjedoka, radnika – slovoslagača itd. Na Sekiću se potvrđuje ocjena da veliki epizodist je epizodist ne zato što je slabiji ili manje darovit od velikoga glavnog glumca, nego zato što likom, figurom, karakterom ili načinom pripada svijetu apartnih, malenih, sporednih”. (5)

Obično ljeti, povremeno, dolazio je u rodni grad da obiđe rodbinu i da se vidi sa vršnjacima. Plavokos, stasit, markantan, isticao se u ljubuškoj raji i srodio s njom tako da se činilo da nikad nije ni napuštao rodni grad. Kažu da je jednom prilikom, iz ljubavi prema rodnom gradu, za svega nekoliko dana pripremio priredbu koja se dugo pamtila. Ljubušaci su se ponosili glumcem poteklom iz njihove sredine. Ponekog ljeta viđali bi ga na makarskoj plaži sa sinom Aleksandrom.

Ramiz Sekić pripada plejadi nezaboravnih epizodnih glumaca koja se više nikada neće ponoviti. Umro je u Beogradu 24. oktobra 1995. godine.

 

* Semizova kula na Vodici, navodno, vlasništvo porodice Sekić, sada je u ruševnom stanju.

* Sliku našeg Ramiza presnimio je sa jednog rijetkog videa o jugoslavenskim glumcima Mithad Muminagić, na čemu smo mu veoma zahvalni.

 

1.         Za crkvu u Ljubuškom, Hrvatski dnevnik 1912, 128, 2, od 6. lipnja.

2.         Arhiv Sreskog vakufsko-mearifskog povjerenstva u Ljubuškom.

3.         http://www.gacko.net/biljeg_vremena_fenjer.htm

4.         http://www.imdb.com/name/nm0782844/

5.         http://www.jergovic.com/subotnja-matineja/ante-vican-mostarski-glumac/

 

Halid Sadiković

https://www.youtube.com/watch?v=3FhB_p5r-IU

 

 

10289 Posjeta 3 Posjeta danas