Dositeju vaskrsni,opet su ponovo pobudalili,
Bog sami znade po koji im je to put,
Ustaj Obradovicu,prosveti srbadiju,
Potraži lijeka bahatom nebeskom narodu,
“Gorskim vjencom”svoje crkve zakitiše,
A zlotvora Njegoša,novim svecem proglasiše.
Ustaj iz groba Dositeju,spašavaj srbadiju,
Ocisti crkvu od mitova i ratnohuškaca,
Pokušaj vratiti ljubav i vjeru za covjeka,
Nedaj da Njegošem dokusure Srbijicu,
Ako uopce i ima lijeka za neizljecive
I antibiotika što može ohladiti lažne mitove.
Srbadiji se biva velika Srbija pružila do Tokija,
A ona se jadna stalno smanjuje i smanjuje,
U novom evropskom izdanju,sve tanja, sve manja,
Ako Bog da na kraju ce biti kao mini Nokia,
A dace Bog, jer on zlocine vidi i kažnjava.
Prvo odleprša mitska kolevka,sveto Kosovo,
“Sledeca”je država evropska,kulturna,fina,
Stalno pljackana beogradska krava muzara,
Buduca bogata hraniteljica Evrope,Vojvodina,
Putuj nezavisna Vojvodino i srecno ti bilo.
Pa opet Jovo stare price sve nanovo,
Cuj odoše, zbogom Vojvodino i sveto Kosovo,
Pa se Sandžak polako na put odlaska sprema,
Pa na kraju cijela vjecno pljackana Šumadija,
Ni za taj odlazak niko od Era primjedbe nema.
Ostace beogradski pašaluk kolijevka “davla”,
I u njemu mitomani,zgurana neizljecena sbradija,
Da i dalje sanja i pripovijeda…ko smo,šta smo,
I je li zaista Markanu puklo koplje na tri polovine…
I nije li Vuk Brankovic na vakat sve skužio…?
Guslari i dalje pišu istoriju,nad Balkanom lebdi crna avet.
Ustaj Dositeju….ima li te na ovaj svijet ?
Sakib Hadžic,Francuska