U matičnoj knjigi mrtvih(sidžilli-vefijat) od 1929-1946.godine navode se imena i prezimena imama koji su vodili dženaze naših predaka u navedenom periodu.
Talkin je“učenje na arapskom jeziku koje vrši imam(hodža) nad mezarom neposredno nakon dženaze rahmetlije,pošto se raziđu oni koji su dženazi prisustvovali.
Imam(hodža) glasno na arapskom jeziku upućuje rahmetliju kakve će odgovore davati ispitivačima(sualdžijama) Munkiru i Nekiru,koji se javljaju u mezaru.
Talkin=naputiti,poučiti“(A.Škaljić-Rječnik turcizama)
Svi imami(hodže) pitaju rodbinu onoga koji je preselio,na kraju dženaze:“kako je bilo ime majci“ onoga koji je pokopan i izgovara ime majke kada uči talkin!
Dakle,život počinje i završava sa majkom!
Majka je „svila i kadifa“!Majka je biser!Majka je „mliko materino“…
To je Božija pravda!
Donosimo imena imama na dženazama od 1929-1946.godine:
1.Ćerić ef.Mustafa-Gožulj
2.Sadiković ef.Abdullah-Žabljak
3.Sadiković ef.Hasan-Pobrišće
4.Dervišbegović ef.Alija-Vitina
5.Špago ef.Mustafa-Gradska
6.Džumhur ef.Salem-Vitina
7.hafiz Tanćica Sabit-Žabljak
8.Omerhodžić ef.Hamdija-Žabljak
9.Nuhefendić ef.Murad-Vitina
10.Dizdarević ef.Rešid-Vitina
11.hafiz Muslibegović Ahmed
12.Arnautović ef.Ćamil
13.Košarić ef.Adem
14.Hrustenbegović ef.Rifat
15.hafiz Kapić Ahmet(Čapljina)
te imami koji su vodili dženaze u Dubrovniku(Korkut),Zagrebu(Ismet Muftić),Sarajevu(Varešanović),Livnu(Đonlagić)- Ljubušacima…
Ovi imami su ostavili historijske tragove prilikom rođenja,vjenčanja,dženaza,ibadeta,ramazana,bajrama,mevluda i drugih oblika okupljanja vjernika u svojim džematima.
Neka ovo podsjećanje bude znak zahvalnosti živih na naše imame(efendije i hodže) koji su se pored ostalog po islamskim običajima posljednji opraštali od naših najdražih predaka.
Kemal Mahić