Mahale su glavne gradske četvrti bosanskohercegovačkih gradova koje su bile namijenjene isključivo za stanovanje.
Nastale su dolaskom Osmanlija na prostore Bosne,koji formiraju gradove orijentalnog tipa.
Mahale su okruživale čaršiju(zanatsko i trgovačko jezgro grada s hanovima,hamamima,bezistanima,džamijama i drugim bogomoljama),a imale su u svom jezgru manju džamiju ili mesdžid,uz džamiju mekteb(osnovna škola) pa česmu,harem,pekare,trgovinu živežnim namirniicama,a sve je to služilo potrebama četrdesetak do pedeset individualnih porodičnih kuća.Jednoj čaršiji u gradu često je odgovarao veliki broj mahala.
U mahalama je bio svojstven kult komšiluka,bez obzira na nacionalnu ili vjersku pripadnost ljudi.
Danas se mahalama nazivaju samo neka periferna mjesna područja,a nekada ih je bilo mnogo više.
Samo je u Sarajevu postojalo šezdesetak mahala.
Neke od poznatijih su Bistrik,Vratnik,Alifakovac,Čemaluša,Dženetića mahala,Bjelave ravne,Strošić,Hrid,Širokača sokak,Abdesthana itd,a njihova imana govore o slikovitosti bosanskog jezika i njegovom specifičnom spoju s turcizmima.
Izvor:Avaz