Iglu je privremeno zimsko sklonište za eskimske lovce s Aljaske i iz Kanade.
Gradnja započinje tako što se najprije mora iskopati rov u snježnom nanosu,a zatim se pomoću noževa isjecaju blokovi snijega tačno određenog, malo zaobljenog i klinastog oblika te određeneveličine(0,5×1 m,te debljine oko 20 cm.
Oni se zatim slažu bočno jedan do drugoga ta ko da zatvaraju krug.
Na njih se slaže novi red blokova,određene veličine i zaobljenosti, tako da na kraju dobiju spiralu koja se sužava prema vrhu.Nakon završene gradnje slijedi proces odmrzavanja i zamrzavanja koji se dešava i iznutra i spolja.
Žena u iglu unosi lampu koja gori na fitilj umočen u kitovo ulje,pojačava je na najjače,izlazi te zatvara ulaz s još jednim blokom snijega.
Unutar iglua snijeg se počinje topiti od stropa, ali zbog zaobljenosti voda ne kapa na pod već se spušta niz „zidove“iglua.Snježni blokovi je upijaju.
Kada blokovi budu gotovo potpuno natopljeni vodom,žena se vraća u iglu, gasi lampu te pušta da se ledeni zraki zvana uvuče u sklonište.Tako hladnoća veoma krhku snježnu strukturu pretvara učvrsti led.
Snježne pahuljice,koje padaju na iglu tokom oštre zime,brzo se tope kada padnu na krov iglua te tako osiguravaju stvaranje zamjenskog izolacijskog sloja.
Stalno odmrzavanje i zamrzavanje iglu čini čvršćim i tvrđim te se snježni blokovi,od kojih je građen,polako spajaju u jedinstvenu,čvrstu,ledenu zaštitnu kupolu.Tako čvrst iglu može odoljeti i udarcu velikog bijelog medvjeda te spasiti lovcu život.
Na vrhu nastambe ostavlja se otvor koji će služiti za ventilaciju,odnosno ispuštanje viška topline.
Iskusniji graditelj ovakav iglu može izgraditi za manje od dva sata.Iglu je tada spreman za svoje privremene stanare,čija tijela i kitove lampe podižu temperaturu unutrašnjosti na 10 -12stepeni Celzijusa,što je veoma dobro ako se uzme u obzir činjenica da se temperatura izvan iglua spušta nekoliko stepeni ispod nule.
Izvor:Geografski list BiH,2009;autor:Pirić Elmedin,nastavnik