Sinoć kad se vratih iz dženetskih nara
prođoh pokraj svoje bronze sred Mostara.
U raju se šeće beskrajem jasmina
s ibrikom u ruci hiljadu Emina,
i svaka mi selam prima ispod grana
kao da je došla kod svoga sultana,
ali ja se vratih gdje me niko neće,
u sokake stare i avlijsko cvijeće,
vodenici staroj što i mrtva melje
iz krvavog klasja pšenice sve bjelje,
raspetome bogu gdje težaci kleče,
ocu na još jedno pretprazničko veče,
pod mostarska plava od nebesa kube,
svojoj crnoj bronzi gdje se dvoje ljube.
Beograd,30.maj 1975.
Izbor:Kemal Mahić
2308 Posjeta 2 Posjeta danas