Književnica, prevoditeljica, književna kritičarka, član Srpske kraljevske akademije, prva žena akademik i predsjednica Udruženja pisaca Srbije Isidora Sekulić rođena je sredinom februara 1877. godine u bačkom selu Mošorinu.
Poštovana kao najobrazovnija i najumnija Srpkinja svog vremena koju će Srpska akademija nauka i umjetnosti 1993. uvrstiti među stotinu najznačajnijih Srba, prevodila je s njemačkog, engleskog i ruskog. Umrla je u Beogradu 1958. godine. Godine 1941. objavila je esej o bosanskom jeziku i govoru.
„Bosanski jezik i književnost to je jedna ogromna livada koja se guši od rasta, cvijeća i mirisa. Livada ostaje blizu, zemlju krasi i preliva, u zemlju otresa sjeme.“
(1941. godine dočekujući bosanskohercegovačke pisce u Beogradu).
„Što Bosna jezikom dohvati, blago tome, ili teško tome.
Jezik je bio jedina sloboda bosanskog života.
On se izradio kao muzički instrument i kao oružje.
Tanan je, užutio je, očišćen je,svetinja je, sablja je.“
(Bosanski jezik,govor i stil,1941.)
„U Bosni ima još stare vulkanske magme, još Bosna svoje tri-četiri prošlosti nije pretvorila u reminescencije koje se mogu strti kao pogrešni stari računi. Još su po njoj pokidane žilice bogumilstva, još su u njoj posljednjim kraljevima i Turcima, još muke sa Austrijom. Otuda u jeziku i stilu bosanskom rečnici vekova! Iskustva i znanje, što leže u tom jeziku, poražavaju. Ima tu izraza pred kojima čula i čustva stoje kao glupaci koji ne znaju šta čuvstvuju.
(Bosanski jezik, govor i stil, Edicija Matice srpske, Vol. LXXIV, 1971.)
„Jezik Bosne, to je jedna kolektivna umetnost čiste genijalnosti, od ranga narodnih umotvorina, ali koja nije samo čudo prošlosti, nago čudo sadašnjosti.“(Bosanski jezik, govor i stil,1941.)
Izvor:STAV br.445;Sarajevo,15.10.2023.