Rak je bolest koja nije uzrokovana nekom zagonetnom bakterijom,virusom ili toksinom,već ga uzrokuje avitaminoza,do koje olazi usljed nedostatka “neke esencijalne(ključne) hranljive materije u ishrani savremenog čovjeka”.Ta esncijalna materija je identifikovana kao vitamin B 17,koji se u svom prečišćenom obliku,poznatom kao leatril,koristi za lječenje karcinoma.
Ovu smjelu tvrdnju iznio je mr Edvard Grifin,američki autor knjige”Svijet bez raka”,koja zapravo predstavlja opsežnu priču o vitaminu B 17 i njegovom pozitivnom djelovanju kod oboljelih od ove opake bolesti.
—Višegodišnja iskustva sa američkim pacijentima u terminalnoj fazi bolesti,koji su dobijali leatril u klinikama gdje su se liječili,pokazala su da se visok procenat oporavio.međutim,problem široke primjene ovog sastojka vitamina B 17 je u postojanju dva zvanična stručna stanovišta.Jedno zastupaju stručnjaci sa tvrdokornim stavom,koji insistiraju na hirurškom liječenju tumora i primjeni raio i hemioterapije.Alternativni pristuo oličen u terapiji vitamina B 17 ne prihvataju.Iskustva su,međutim pokazala da se tumor,bez obzira na navedene metode liječenja ponovo vraća.Sa druge strane,ljekari koji prihvataju alternativni pristup,izraslinu posmatraju kao simptom i traže odgovor zašto je do njene pojave došlo.Njima je veoma važno da saznaju kakav životni stil pacijent vodi,kako se hrani,da li je sretan,jer smatraju da su to ključni momenti za zdravlje ili bolest određene osobe.Pojavu raka,zapravo,ne uzrokuje određeni razlog,već on predstavlja manifestaciju nekog nedostatka u organizmu,tačnije nedostatak vitamina B 17.
Pojašnjavajući usvojenu tvrdnju,dr.Grifin se poziva na biohemičara dr.Ernesta Krebsa,koji je još 1952.g.u San Francisku otkrio da se iza zloćudne bolesti krije nedostatak ove neophodne komponente u ishrani.Riječ je u jedinjenju koje se u prirodi javlja kod više od 1.200 vrsta jestivih biljaka,a praktično su dostupne u svakom dijelu svijeta.Jedinjenje se pretežno nalazi u sjemenkama badema,trešnje,breskve,šljive,u kukuruzu,sjemenu lana,sočivici…nakon nekoliko godina istraživanja dr.Krebs je uspio da izoluje novi,izuzetno značajan vitamin,vitamin B 17,kome je dao ime laetril.
—vitamin B 17 je zasigurno otkriće koje budi nadu.njegovim mogućnostima bavili su se brojni naučni timovi,ali zbog žestokog opiranja farmaceutske industrije,rezultati nikada do kraje nisu objelodanjeni.Čak,naprotiv,pacijenti i porodice su izjavljivali da im je zabranjivaano da u terapeutske svrhe uzimaju preparate prečišćenog vitamina B 17.U beznađu bolesti neki su ipak odlučivali da se ogluše o zabrane ljekara i počinjali da uzimaju preparate.nakon određenog vremena,oporavljeni su se vraćali normalnim aktivnostima u životu.Na kraju krajeva,postoje svjedočenja izlječenih pacijenata koji potvrđuju efikasnost vitamina B 17.
Mr Grifin ističe da su mnoge svjtske kulture potvrdile uspješnost vitaminske terapije leatrila,odnosno amilgadina,kako se B 17 još naziva.Navodi primjere naroda smještenog između Pakistana,Indije i Kine.Bez obzira na siromaštvo,njihovo pravo bogatstvo je zdravlje,dugovječnost i vitalnost.U ovim krajevima ljudi jedu hranu obogaćuju jezgrima od KAJSIJA koja se smatra najboljim izvorom vitamina B 17.Od sjemena iz koštica presuju hranljivo ulje,i koriste ga ne samo za hranu,već i za spoljašnju upotrebu.Osim toga,u obilatim količinama koriste povrće,heljdu,sočivo,sjeme lucerke,proklijale mahunice i razne sitne plodove.Tako da se oni sa vitaminom B 17 snabdjevaju svakodnevno.Ovo je karakteristično i za Himalaje,Aljasku,kao i sve druge izolovane narode koji konzumiraju hranu siromašnu saharidima,ali zato bogatu biljnim proteinima,mineralima i vitaminima,među kojima prednjači B 17.Njihova ishrana je 200 puta bogatija ovim vitaminom u odnosu na razvijeni svijet.
Amilgadin,odnosno vitamin B 17,prvobitno je otkriven u gorkom bademu,da bi se kasnije ispostavilo da ga najviše ima u bobičastom voću,a prije svega u divljim kupinama,trešnjama,ribizlama.Ima ga i u košticama jabuke,kruške,breskve,nektarine,bobu,indijskom orahu.U manjim količinama se nalazi u dudu,grožđu,dunji,jagodama,malini,ječmu,sočivu,crvenom grahu,mahunarkama.Ipak,najveća koncentracija je u sjemenkama KAJSIJE.
Amilgadin se sastoji od jednog molekulabenzakdehida,jednog molekula hidrocijanida i dva molekula glukoze.Prva dva molekula su otrovni elementi,ali u kombinaciji sa molekulama glukoze nemaju toksično djelovanje.U kontaktu sa enzimom beta-glukozidazom,koje ima svugdje u ljudskom tijelu,a posebno u ćelijama raka,dolazi do oslobađanja benzaldehida i cijanida,koji zajedno razorno djeluju samo na kancerogene ćelije.S obzirom na to da ćelije raka za svoj rast i razvoj koriste glukozu,unosom vitamina B 17 one apsorbuju ne samo ovaj specifični šećer,već i toksične molekule i tako izumiru.
Znajući za njegovu vrijednost,mnogi istočnjački narodi preporučuju pravilnu i uravnoteženu ishranu kao najvažniji faktor u terapiji liječenja kancera.Zato je veoma važno poznavanje prirode namirnica da bi mogle pravilno da se koriste.
U svakom slučaju treba izbjegavati rafinisani šećer,gazirana pića,mliječne proizvode,jer ove namirnice jačaju kancer i mikrobe u ćelijama kancera.Treba izbjegavati i transmasne kiseline,kao što je margarin,pomfrit,zatim aspartam,odnosno vještački zaslađivač dijetetskih napitaka,višemasna nezasićena ulja,kao i ulje kukuruza.Htana koja direktno smeta u terapiji protiv raka traba da se izbjegava,a alkohol i kafa su na listi nepoželjnih.Tu su i namirnice koje ometaju i iscrpljuju imuni sistem,kao što je teletina,ćuretina i uopće sve namirnice koje sadrže previše proteina.
Vitamin B 17 se koristi i u preventivne svrhe,ali konzumiranje,zbog specifičnog sastava,mora biti kontrolisano.Najveće količine organizam dobija unosom sirove ili mlade prirodne hrane.Također,ni umjereno kuhanje ili ruga vrsta obrade hrane neće uništiti amilgadin.
Izvor:Život plus