Tekija na vrelu Bune u Blagaju predstavlja značajan spomenik kulture iz ranog osmanskog doba u Bosni i Hercegovini.To je mjesto gdje su,posebnim ritualom,derviši obavljali-i danas obavljaju-zikir(slavljenje Boga).
Tekija u Blagaju pripadala je raznim derviškim redovima,najprije bektašijama,a zatim halvetijama i kaderijama.Danas je predvođena(zamjenikom šejha)nakšibendijskog reda.
Tekija na vrelu Bune osnovana je ubrzo nakon pada Hercegovine pod osmansku vlast 1446.godine,a najkasnije oko 1520.godine.
U tom najranijem osmanskom periodu bektašizam je važio kao vladajuća ideološka doktrina u osmanskim osvajačkim pohodima posebno kod akindžijske vojske(lake udarne konjice) i jeničera(janjičara).
Bektašije su se u to doba mogli porediti sa vitezovima templarima koji nisu samo bili redovinci nego i vojnici.
Tekija u Blagaju prvobitno je koncipirana ne samo sa svrhom da se u njoj obavljaju bektašijski obredi,već kao i misionarski,pa i vojni,punkt.U doba osmanskih osvajanja Balkana smatralo se da bektašije,koje su sve do danas poznate po svojoj toleranciji baš zbog svoje vjerske širokogrudnosti najpodesnije da se približe i idejno zadobiju domaće stanovništvo,i pravoslavce i katolike,a u Bosni i Hercegovini i bogumile.
Na tekiji u Blagaju i sada se sa vanjske strane turbeta(mauzoleja)vide u reljefu isklesani sablja i topuz,što upravo simbolizira povezanost duhovnog(tekija)sa vojnim(sablja i topuz).Time se ističe da je ovaj vjerski objekt imao i vojni značaj.
Izvor:CITY review