Mubarek mjesec ramazan, kojem se vjernici muslimanske vjeroispovijesti uvijek raduju i željno ga išcekuju, nezamisliv je bez mirisa somuna, koji se širi svakom mahalom. Topli, okrugli i mekani hljeb posut sjemenkama curekota, …
… neizostavan je dio svake iftarske sofre. A i ramazana, jer ce svako reci da somun nije isti ostalih mjeseci u godinu kao u svetom mjesecu ramazanu.
Nepunih sat pred iftar, mali i veliki djeca i odrasli, u dugackim redovima ispred sarajevskih pekara, cekaju na svoj somun. Ekipa agencije Anadolija našla se ispred pekare Alifakovac u istoimenom starom sarajevskom naselju, baš u vrijeme kupovine somuna za iftar.
Malo po malo, formirao se dugacki red ispred pekare, dok su s druge strane pekare vreli i mirisni somuni izlazili iz krušne peci, da bi odmah bili pakovani u kesice i odlazili u ruke onih koji zbog njih tu dolaze iz svih dijelova Sarajeva.
Somuni uz ramazanski iftar zapravo i jesu, prije svega, sarajevska tradicija, mada ih ima i u nekim drugim dijelovima BiH. Pekari kažu da je to najjednostavnije pecivo, od brašna, soli, kvasa i vode. Ipak, tajna postoji, ali je samo najbolji znaju, i kod njih su najduži redovi. Somuna u Sarajevu ima tokom cijele godine, ali ovi ramazanski se tradicionalno razlikuju po crnim sjemenkama curekota kojima se pospu i koje im daju zamaman miris…
Jedan od onih kome nije teško cekati u redu za dobar somun je i Ramiz Turulja. Sa prijateljima ispred pekare Alifakovac on ceka somune vec 19. ramazan.
“U istu pekaru dolazimo svaku noc. Ja s Dobrinje, drugi prijatelj s Malte, ima nas iz svih dijelova grada. Ovo je najbolji somun na planeti. Ramazan ne bi bio potpun bez Becinog somuna. Zamisli kad 19 godina svaku noc za ramazan dodem ovdje i stojim u redu po sat vremena cekajuci somun”, rekao je Turulja.
Sa njim dolaze i djeca. Trogodišnjii Ahmed ceka s ocem somune koji njegovoj porodici upotpune ramazan.
“Kako se posti citav dan, ništa se ne jede i ne pije, i onda miris somuna u ramazanu dode kao onaj Dolce&Gabbana. Ne može ništa mirisati kao somun pred iftar”, našalio se Turulja.
Ispred pekare je atmosfera koja najviše podsjeca na praznicnu. Ljudi uz prijatan razgovor i smijeh cekaju pecivo.
Vlasnik pekare Alifakovac Becir Aljovic pozvao je ekipu agencije Anadolija unutra, da svjedocimo procesu pravljenja somuna. Desetak radnika u isto vrijeme mijesi, slaže, pece i nosi somune. U jednakim, veoma kratkim vremenskim intervalima, nekoliko ispecenih somuna izvadi se iz pecnice i tako vruc somun, mekan, posebnoga mirisa, dospije do postaca koji svaku noc cekaju pred pekarom. Potom se stavljaju novi i tako u krug.
Aljovic se vec više od 43 godine bavi pekarskim poslom.
“Tradicija je ostala. Meni je 58 godina, koliko sam ramazana docekao, svake godine je velika gužva. Za Ramazan dnevno ode najmanje hiljadu somuna”, pojasnio je Aljovic.
Po njegove somune dolaze ne samo ljudi iz cijelog grada, vec ljudi iz cijelog svijeta. Kupuju i zaledene nose cak i u Ameriku. Aljovic kaže kako se trudi da održi kvalitet iz godine u godinu, kako bi ljudi nastavili dolaziti po somune baš kod njega.
Somuni su duh Sarajeva, po kojima je ovaj grad nadaleko poznat, mišljenja su Amir i Amar, koji su sa svojim papirnatim kesama i kupljenim somunima požurili kuci na iftar.
“U ovoj pekari su somuni najbolji. Posebni su u ramazanu, jer tada se najviše prodaju, pa caršija cijela miriše na njih”, kazao je Amar.
(AA)