Dana 2. septembra 2007. godine u Sarajevu je u 72. godini života preminuo Safet Isović, bosanskohercegovački pjevač koji se smatra jednim od najboljih izvođača narodne muzike svih vremena.
Piše: Nermin Bise
U sjeni predeuforičnog raspoloženja uoči utakmice BiH-Slovačka u petak u Zenici, i potpunog izostanka bar minimalne količine odgovornosti prema javnosti, danas je potpuno neopaženo u BiH protekao dan na koji se navršila šesta godišnjica od smrti Safeta Isovića, doajena sevdalinke. Dok medijski prostor, posebno ovaj internetski svakodnevno trpi ogromnu kontaminaciju nabijenu tipičnim šundom i prostaklukom od čega se širi gotovo pandemična zaraza, ni jedno slovo o najboljem pjevaču i interpretatoru sevdalinke na godišnjicu njegove smrti nije našlo svoje mjesto u dnevnim vjestima i najavama. Nije čak ni u rubrici: desilo se na današnji dan.
Isović se rodio 1936. godine u Bileći. Od 1956. godine je izvodio sevdalinke na radiju i televiziji. Bio je pobjednik mnogih velikih festivala. Tokom karijere je stekao cijeli niz uglednih nagrada u BiH i bivšoj Jugoslaviji, a izdao je 35 zlatnih i srebrenih ploča. Neki od njegovih antologijskih snimaka su “Đul Zulejha”, “Boluje Hanka Prijedorka”, “Braća Morići”, “Djevojka sokolu zulum učinila”, “Grana od bora, pala kraj mora”, “Mujo kuje konja po mjesecu”, “Moj dilbere”, “Kiša bi pala”, “Mujo đogu po mejdanu voda”, “Od sveg’ me je sačuvala majka”, “Kolika je šeher Banja Luka”, “Put putuje Latif-aga”, “Zmaj od Bosne”.
Isović je također izvodio i tzv. novokomponovane narodne pjesme koje su se temeljlile na sevdalinki i drugim oblicima bosanske glazbene tradicije.
Među njima se ističu “Kad sretneš Hanku”, “Jablani se povijaju”, “Zelen orah od roda se savija”, “Bosno moja”, “Na mezaru majka plače”, “Šta se ovo Bosnom čuje”, “Oj, Safete, Sajo Sarajlijo”, “Pjevaj Bosno, pa me razveseli”, “Šeher grade, Banja Luko mila”.
Objavljeno na “tacno.net”