Kategorija: Kemal Mahic
Objavljeno nedjelja, 02 Avgust 2009 11:28
Klikova: 1135
Skoro prije dva mjeseca,umrla je Ratkovic Smiljana-BEBA,kcerka Ðoke i Danice Ratkovic.Prije na par godina,umrla je i njena sestra Nada Ratkovic u Mostaru a s obzirom da su Ðoko i Danica umrli ranije,još jedna ljubuška porodica je ostala “bez kuceta i maceta” i ugasila se nepovratno i tragicno.
Krajem pedesetih godina prošlog stoljeca u Ljubuški su “navalili” kadrovi iz Istocne Hercegovine,Crne Gore,Srbije…Vladajuci režim u želji da kontroliše Zapadnu Hercegovinu je “dovlacio” kadrove koji su sumnjivo završavali tecaje i “brzinske” škole da u novom mjestu življenja odraduju obavještajne zadatke,kako bi “pobjednici” u svakome momentu imali relevantne podatke o “politicko-bezbedonosnoj” situaciji u Ljubuškom.Tako su nam došli mnogi za rad u državnim organima: -u miliciji:Rajko Sorajic,Rajko Dronjak,Risto Šindik,Velimir Samardžic,Stevo Mitrovic,Boško Okuka,Manojlo i Blagoje u Vitinu -u obrazovanju:Raševic Branko,Mišo Todorovic,Venco Popovic,Delevic Veselin,Gojko Andric-Dale,Popovic Žarko,Vujadin Vujovic(OTO),Dragan(M-M),Tabaš,Milutin i Cimbaljevic u Vitini/direktor/… -u šumarstvu Šešlija,Nadaždin… -u PTT saobracaju Ðoko Ratkovic… Pitali smo se,gdje su sva ova imena završila “škole” a Hrvati i muslimani nisu uspjevali da postanu državni službenici.U strogo centraliziranom sistemu održavala se vlast,koja je uspjevala suzbiti “jezik” ali nikako slobodnu misao.Ni tada a ni danas nema “skenera”,koji bi prodrli u mozak da ustanove šta ko misli.Hvala Bogu da je tako!Naravno,medu ovim imenima je bilo casnih ljudi koje je “system” iskoristio za ostvarenje svojih ciljeva. Jedan od navedenih je Ðoko Ratkovic koji se zaposlio u Pošti Ljubuški.Ubrzo je upoznao Danicu Mucic sa kojom je zasnovao brak.U tom braku su rodene dvije djevojcice,Nada i Beba,koje su stanovale sa roditeljima u stanu nad Poštom.One su postale dio naših života i svakodnevno smo pratili njihov rast i razvoj do odlaska iz Ljubuškog,uoci ratnih zbivanja.Preselili su u Mostar,jer je stan u kojem su stanovali u Ljubuškom bio potreban Pošti za kancelarije. Ðoko u svome radu u Pošti,sa strankama je ispoljavao nadmenost i “sveznanje”,pa je cesto dolazio u sukob sa strankama i radnim osobljem.U tim svadama,uvijek je prijetio Saveznim SUP-om,Udbom i uticajnim zemljacima iz Trebinja/Lastve/ koji su zaposjeli prominentna mjesta u Beogradu,Sarajevu,Mostaru.Zbog takvog ponašanja,ljudi su bježali od njega,od belaja,pa nije imao prijatelja u Ljubuškom.Danica je bila tiha,povucena i cesto se žalila na zdravlje. Nada je završila srednju trgovacku školu u Trebinju,pa se ubrzo zaposlila u “Hepok” mesari,radeci zajedno sa Mehom Becirovicem/Purica/ i Ahmetom Dizdarevicem-Curom.Beba je završila gimnaziju i tako je prestalo njeno školovanje. Nada i Beba su ostvarile svoje “velike” ljubavi u Ljubuškom.Nažalost,te ljubavne veze nisu krunisane brakom.Primitivna sredina je pružala otpor i smatram da su živjele u vecim gradovima da tih prepreka ne bi bilo.Neostvarenje ljubavnih života ubrzalo je smrt ovih ljubušanki koje smo svakodnevno vidali na potezu Opcina-Pošta u Ljubuškom. Porodica je izumrla a tacka na “i” je smrtovnica Bebe Ratkovic gdje u rubrici “Ožalošceni” nije naveden niko i rubrika je ostala prazna! Tako iz naših života odlaze pojedinci,koje smo voljeli i sa kojima smo dijelili plavetnilo ljubuškog neba,ali je najtragicnije što nestaju kompletne porodice i što nestaju tragovi življenja naših komšija i poznanika, Neka ovaj tekst posluži oživljavanju uspomena i ostane kao zabilješka,da kao ljudi primjecijemo da nas je sve manje a nominalno sve više!
Kemal Mahic,profesor