Gluharenje,besposličarenje,drincanje ili kako se sve to još ne zove,za ovih ljetnih dana i žega,potpomognuto još i punom sezonom godišnjih odmora,u širokoj je u upotrebi u gradu Stocu.Sprovode ga mali i veliki,mlađi i stariji,u grupama ili pojedinačno.Uglavnom,ima ga u velikim količinama.Može se izvoditi stojeći,naslonjen na kakav javni objekat,u hodu,bazajući stolačkim izlozima,sjedeći po kafanskim baštama,izležavanjem u hladu uz hladnu vodu Bregave.
Jednostavno-izvodivo je u bilo kom položaju.Jedino nije preporučljivo da se izvodi trčeći,ili,ne daj Bože,uz motiku ili krasnu,što bi odmah asociralo na rad,a to baš nije popularno kod predstavnika ove velike grupacije.Ogromne doze trača,odnosno najraznovrsnija ogovaranja i prebiranja drugih,također su važan pratilac seansi gluharenja.Tračevi koji se ovdje produkuju u velikim količinama nemaju nikakvih zadnjih ili zlih namjera,niti imaju za cilj napakostiti onome koji je glavnom figurom trača,već jednostavno,ovo besposličarenje ne bi imalo naročitog smisla bez velikih količina zajebancije sa svim i svačim.Da biste ušli u ovaj krug dovoljno je da volite besposličarenje i izležavanje,da vam posao ne pada na pamet,i da,eventualno,u grupu kojoj se priključujete donesete koji svježi trač,nečije sitne blamaže,koje se onda u daljoj razradi u besposličarskim krugovima umnožavaju u više varijanti,sa stalno novim dodacima,kako bi zajebancija bila što sočnija.
Ovakve grupe najviše se „roje“ oko Dininog kioska u Čaršiji,zatim su tu oni zaduženi za podupiranje leđima zidova Gradske kafane i Robne kuće,pa oko „Zdravljaka“,u kafićima,na ulici…
Jedna od trenutno najbrojnijih i najfunkcionalnijih ovakvih drinc-grupa smještena je uz samu obalu Bregave,preko puta Gradskog kupatila-Kupaja.Položaj je izabran po svim propisima dobrog besposličarenja,padalište je obraslo travom,što omogućava da se tijela učesnika gluharenja smjeste u meku zelenu postelju,bez bojazni od ikakvih naprezanja,ili,ne daj Bože,istezanja kičmenog stuba.Iznad glava učesnika trač seansi je pletivo od gustog lišća drvoreda koje ne dozvoljava suncu da i najmanje uznemirava „izmorena“ lica prisutnih.Vode Bregave teku direktno ispod glava sjedilaca,ili bolje reći ležilaca,a tu su i vode Kupaja,što omogućava da se poslije umora od dugog ležanja „malaksala“ tijela potope u vodu.Kada je vrijeme za kaficu,ona se donosi iz malog ugostiteljskog objekta u sklopu Kupaja,koji je,srećom,od ovog padališta udaljen cca 70-80 metara,inače ne bi mogao biti u funkciji drinc snabdijevanja.Još da kažemo da se posteljina mijenja svakih dva-tri dana,što osigurava besprijekornu higijenu.Prostirka je inače načinjena od kartonske ambalaže većih sanduka kabaste robe i postavlja se u više slojeva kako bi termička izolacija zaštite tijela bila u potpunosti zadovoljena.Jer,gluho bilo da bi neko povukao vlagu.Prostirka se dobija u Robnoj kući „Stočanka“,besplatno i bespovratno.
Zahvaljujući svim ovim uslovima,a i velikoj želji i smislu učesnika za trač i zajebanciju,ovdje je kenjčijanje uvijek na zavidnom nivou.Centralna ličnost ove gluhareće grupe je Hajnoš Anton,popularni Tona ili Tompčo,sa kojim ovdje sve počinje i završava.Ako se ne sjećate gdje ste sinoć bili ili šta ste,pak,prekjučer radili,samo pitajte Tonu:on zna odgovor!Kada je pod „dozom“,a to ga obično drži po 2-3 dana,tada nastaje urnebes od zajebancije.U takvim naletima šupancije Tona ne ostavlja ni sebe ni druge.Uz Tonu su i njegovi saborci u lezihljebarenju:Eso Koka,Feha,Omer Bruda,Šeša,Snaga,Zijo i Zizo,Ahmić Heko-Puzdro,Kongo,Ruža,Đole-Stevan…U „danima pića“ gluharenje traje do duboko u noć.
Zato,ako ste željni blagih tračeva,sitnih pikanterija ili manjih ili većih blamaža,dođite ovdje.I o sebi ćete čuti stvari koje niste znali.I dugo ćete se dugo smijati.
11.8.1990.
Izvor:Emir Buzaljko: IZ STOLAČKOG TEFTERA;Biblioteka ZVIZDAN;Stolac 2008.godine
Priredio za ljubusaci.com:Kemal Mahić
