Narodna poslovica kaže:“Smrt nikada ne zakasni“!
Na nedavnoj dženazi Ejubu Konjhodžiću,neko je rekao:“Sada je najstariji od Konjhodžića-Hilmija Konjodžić“.I ta činjenica se veoma brzo promijenila!
Hilmija Konjhodžić je jedan od sinova Sabita i Nure Konjhodžić r.Mahić.Hilmijina braća su nas ranije napustila:Mustafa(Muja),Nedžad i dr.Dževad.Njihov otac Sabit je bio ugledni građanin Ljubuškog,zajedno sa svojom braćom Ibrahimom,Ademom i sestrom Muntom.
Isto to važi i za njihovu majku,koja potiče iz ugledne porodice Mahića,koja nam je poklonila Nuru,Sabiru(Čomincu),Ajišu(Bihać) i Aliju(USA) koji u braku sa Katarinom ima kćerku Almu(USA).
Nurine dajidže su Abaz i Muhamed Mahić koji su živjeli i umrli u Sarajevu.Abaz je imao dva sina:Nedu i Šakira,a Muhamed dvije kćerke:dr.Jasna Gribajčević i dr.Mirsadu(pedijatar).Ovo sve navodimo iz razloga budućeg kretanja Hilmije kada je stigao u Sarajevo.Ovo znaju upućeniji Ljubušaci u Sarajevu.
Hilmija je završio geodetsku školu i zaposlio se u Općini Ljubuški,radeći istovremeno sa Romano Majerom,Gojkom Medićem,Slavko Lekom,Emirom Mahić,Majdom Delić…U tim mlađim godinama Hilmija je bio uzoran sportista igrajući za NK“Sloga“Ljubuški od 1954-1956/57 godine.
Iz tog perioda pamtimo i sastav NK“Sloge“koja se zvala do 1948. NK“Ljubuški“,promjenivši ime u „Udarnik“,“Mladost“ i konačno NK“Sloga“ od 1953.godine.Podsjetimo se Hilmijinih suigrača iz tog perioda:Drinić(Primorac Mile)-Vahdo Delalić;Nuhić Ćamil,Skoko(Cido),Selam Konjhodžić,Tonko Knezović.Alendar Šućro,prof.Buble,Trpimir Kovač,Hilmija Konjhodžić,Rade Kovač,Feko Dizdarević.U isto vrijeme su počinjali:Ljubo Milas,Gojko Medić,ibrišim Hrnjičević,Marka Primorac,Mile Živković(Mrče)…Igralo se u „Sudskoj bašči“.U Tadašnjoj upravi su bili:Fadil Kadragić,Zvonko Veber,Kruno Kovač,Džabir Sadiković,Branko Rašević,predsjednik Romano Majer,Mišo Todorović,Ivica Zlomislić,Zijo Delalić,Haso(A.)Mahić,blagajnik.Trener je bio Hasan Momić-Širle.
Treba napomenuti da je Hilmijin brat dr.Dževad igrao također za „Slogu“ i za F.K.Zvijezda iz Gradačca.
Po prelasku u Sarajevo,počela je i politička karijera Hilmije Konjhodžića i ona je trajala do jednog od kongresa SK BiH,šezdesetih godina.Tada se Hilmija na Kongresu požalio u javnoj diskusiji na položaj sela Gradska u ljubuškoj općini,smatrajući da je ona zapostavljena(bez struje,bez vode,bez asfalta…)Pošto je to javno iznio,to je bio kraj političke karijere Hilmije Konjhodžića.
Hilmija je bio prvi predsjednik „Udruženja Ljubušaka“u Sarajevu za vrijeme agresije i opsade Sarajeva.Jedna egipatska poslovica kaže:“Čast pripada onome ko je počeo,makar njegov nasljednik bio bolji“.Prvi se pamte!Tako će u našim sjećanjima ostati i lik Hilmije Konjhodžića i svih ljubušaka koji su živjeli tada u Sarajevu(1992-1995).
Na jednoj od sjednica Udruženja poslije rata(1998) Hilmija je poentirao javno rekavši par riječi o mom ocu:“Kad čujem riječi Haso(M.)Mahić,ja ustanem!I ustao je!Te njegove riječi oslikavaju i njegovu osobnost.Imao je poštovanja za druge,želio je pomoći svim ljubušacima u Sarajevu i Bogami,pomagao je,jer je bio ugledan,poželjan u društvu,snalažljiv,lucidan i potreban svima koji su dolazili iz Ljubuškog u Sarajevo!
Duže vremena je Hilmija bio teško bolestan.Njegova smrt je kraj patnji njega i njegove porodice.Narod bi rekao:“Rodio se“.
Njegovoj suprugi,sinovima,unucima i ostalim člaanovima mnogobrojne porodice Konjhodžić izražavamo iskreno saučešće.
Dženaza će se obaviti u utorak 11.11.2014.Vrijeme i mjesto objaviti ćemo sutra!