Sevdalinka je istinska tragična i univerzalna umjetnost. Zato danas i nije popularna ni shvaćena u jednoj osiromašenoj kulturi suženog fokusa. Njen ljubavno-melanholični sadržaj stalno je u dosluhu sa metafizičkim i mističnim. Ona se vrti između ljubavi i smrti, poput grčkog tragičkog epa. Sama riječ sevdah potiče od arapskog izraza Sawda, što u prevodu znači “crna žuč”. Grčki termin za crnu žuč je “malaine khole”, a ona je po Aristotelovim riječima odgovorna za sva bolna, depresivna raspoloženja. Odatle i izraz “melanholija”. Sevdalinka je melanholična ljubavna pesma, najčešće sa tragičnom pričom o osujećenoj ljubavi u svom središtu.
Zarasle su staze moje
i sad one puste stoje
bijele ruže nema više
pokraj staze da miriše
Stazama sam prolazio
kad sam dragoj odlazio
od kako se draga uda
ne prolazim više tuda
Već se staza ne poznaje
a i ruža uvela je
pod kojom sam često stao
dok sam dragu milovao
Staze nema, ruža vene
draga nije pokraj mene
ostala mi samo sjena
da se sjećam uspomena.
https://www.youtube.com/watch?v=FsvatrcP_xI