Kategorija: Kemal Mahic
Objavljeno nedjelja, 20 Septembar 2009 17:43
Klikova: 839
NI BAJRAMI VIŠE NISU
Ni Bajrami više nisu,
Kao nekad što su bili
Ašikluci gdje ste sada
Kao nekad u mahali?
Pusti sevdah gdje da padne
Na mahale porušene?
Nema više stare cesme
Ni oraha kraj cardaka,
Nema više moje Esme,
Da me ceka kraj mušebka
Bosno moja,moj uzdahu!
Esmo moja,moj sevdahu?
Ni sazlije ne kucaju
Sevdalinke,divne pjesme,
Nitko više ne spominje
Dicno ime moje Esme
Bosno moja,moj uzdahu
Esmo moja,moj sevdahu!
Narodna sevdalinka/1944/
Stiže Praznik nad praznicima!Stiže praznik pomirenja i oprosta.Praznik šalje
univerzalnu poruku i ima vjerski,socijalni,kulturološki znacaj.Odražava tradiciju i
obicaj.
Ramazanski Bajram ima svoju “težinu”.Ona proizilazi iz mjeseca Ramazana,kada
vjernici doživljavaju procišcenje,cine dobra djela uz svakodnevni ibadet.I oni koji
nisu prakticni vjernici Bajram doživljavaju kao radost i kao dio svoga
identiteta,”Slava” pripada iskrenim vjernicima koji su cista srca prepostili Ramazan
i ibadetili mjesec dana.Svi takvi ce u nedjelju obuci najnovije odijelo(ruho) i
uciniti Bajram namaz u džamijama širom svijeta.Po izlasku iz džamije oni ce “obaci”
svoje familije,mladi ce posjetiti starije,komšije i poznanike i uputiti im Bajramske
cestitke.Uz ovo svakako ide i podjela “Bajramluka” djeci koja ce uputiti cestitke
svojim najdražim.
Majke,supruge,sestre ce pripremiti bogate trpeze i zehire i Bajramski rucak ce
proteci uz najdraže.Dominirati ce razne vrste supa i corbi,mnogobrojne pite,pecenja
uz neizostavne hurmašice,ružice,kadaif i simbol Bošnjaka –baklava.
Drugog dana Bajrama,povodom Dana šehida vjernici obilaze mezarja i “dijele” Bajram
sa svojim najdražima.Zato osim radosti,Bajram nosi sa sobom i jednu vrstu sjete.Uz
radost praznika svi vjernici se podsjete svojih umrlih koji su u meduvremenu
prweselili.Zato!ni Bajrami više nisu,kao nekad što su bili” jer su mnogi ostali
siromašniji za majku,oca,dijete,muža,suprugu a nekome”nema više moje Esme”.
Boraveci u mjestu rodenja mnoge muslimanske familije koje su imale
kucu sa okucnicom su imale uredene avlije.Avlije su cuvale intimnost
familije koja se odgajala po svojim obicajima.U dijelovima avlija bile
su uredene sofe sa cvijecem.Tradicionalni
katmeri,mendušice,ruže,hadžibezi,karanfili,zumbuli,zihavice,paparose,balagonije,šadrvani
su ukrašavali prilaz kuci.Avlije si “milom mirisale”.U tim mirisima
prepoznavali smo rucice naših majki,koje su svakodnevno “razgovarale”
sa cvijecem,plijuci i zalijevajuci ga.Cvijece bi uzvratilo na ljubav
svojim cvjetovima i mirisima.Ti mirisi su ostali u nama iako nismo
više u svojim avlijama.Ko ce “istjerati” ljepotu iz covjeka?
Cuvanjem adeta i tradicije cuvamo sebe.Zato je svaki Bajram dobrodošao!
Bajram šerif mubarek olsun!
Kemal Mahic, profesor