Ramiz Sekić, televizijski, filmski i pozorišni glumac, rodio se u Ljubuškom 15. januara 1934. godine. Prema kazivanju Mehmeda, sina Mahmuta Mahića, ako ga sjećanje ne vara, Ramiz je imao brata Ibrahima i pet sestara: Timu, Muberu, Mirsadu, Dudu i Muneveru. Navodno, jedno vrijeme stanovali su u Semizovoj kamenoj kuli* na Vodici, u Mehmedovu komšiluku.
U matičnoj knjizi rođenih navode se Sekić Salih Hasanov (1885.) i Zaim Hasanov (1888.) sa stanovima na Vodici što potvrđuje da su Sekići stara ljubuška porodica. Ramizovi Sekići su, po svoj prilici, prije 1929. godine, stanovali u Glavici. Sekić Ibrahim (možda njegov djed, jer se u ljupkom gradu, po pravilu, jednom od sinova „nadivalo“ djedovo ime) dao je 1912. godine skroman prilog za dogradnju gradske crkve sv. Kate. (1) Prema sačuvanom biračkom spisku ljubuških muslimana, njegov otac Džemal, i danas u prijatnom sjećanju njegovih sugrađana, živio je 1938. godine u rodnom gradu. (2) U toku ili poslije rata sa porodicom preselio je u Gacko gdje je radio kao vozač. Gačani su ih dobro prihvatili, kao da su njihovi rođeni. O Ramizovom ocu, ljubitelju starih sevdalinki i sevdahliji pišu: “Đema je već legenda, oniži rastom, trbušast, a da li skida osmijeh sa lica bar kad spava? Došljak u Gacku, odnekle sa juga neretljanskog, donio je onaj umekšani glas. I kad govori kao da pjeva. Gatačko odsječno i tvrdo č izgovara kao ć, ama, nekako milo i umiljato, lijepo ga slušati. Isto tako dž kao đ, otud mu ono: Đema”.
Džemalova djeca bila su nadarena za pjesmu i glumu. Duda i Ramiz “otisnuli” su se u Beograd; Duda na studije režije na Fakultetu dramskih umjetnosti, Ramiz se posvetio glumi i ubrzo se istakao u epizodnim ulogama na filmu, televiziji i u pozorištu. (3)
Filmovi
Čovjek sa fotografije, 1963
Prvi splitski odred, 1972
Valter brani Sarajevo, 1972
Ljubičice, 1975
Grešno dete, 1976
Sve što je bilo lepo, 1976
Od pet do sedam, 1976
Stići prije svitanja, 1978
Priča o kmetu Simanu, 1978
Usijanje, 1979
Partizanska eskadrila, 1979
Šesta brzina, 1981
Piknik, 1982
Kako Sam Sistematski
Uništen Od Idiota, 1983
Prokleta avlija, 1984
Učiteljica, 1984
Jazol, 1985
I to će proći, 1985
Šest dana juna, 1985
Ovo malo duše, 1986
Tesna koža 3, 1988
Beyond the Door III, 1989
An Additional Soul, 1991
Tv drame
Sunčano sa kišom, 1963
Zasluge, 1972
Ženidba nosača Samuela
Nedelje sa Anjom, 1974
Žive veze, 1975
Kraj nedelje, 1975
Ljubičice, 1975
Dolje s oružjem1975
Andersonvil-logor smrti,1975
Grešno dete, 1976
Sve što je bilo lepo, 1976
Čovek koji je bombardovao Beograd, 1976
Od pet do sedam,1976
Ancika Dumas, 1977
Pucanj u šljiviku preko reke, 1978
Slučajni krajputaši, 1978
Čeličenje Pavla Pletikose, 1981
Poslednje sovuljage i prvi petli, 1983
Hasanaginica, 1983
Karađorđeva smrt, 1983
Prokleta avlija, 1984
Ovo malo duše, 1987
Apis, 1991
Konak, 1991
Tv komedija
Jazavac pred sudom, 1963
Tv serije
Majstori, 1972
Kamiondžije, 1972
Dimitrije Tucović, 1973
Valter brani Sarajevo, 1974
Otpisani, 1974
Odbornici, 1975
Đavolje merdevine, 1975
Više od igre, 1976
Povratak otpisanih, 1976
Morava 76, 1976
Slom, 1979
Duvanski put, 1980
Vruć vetar, 1980
Priče iz radionice,1981
Španac, 1982
Kože, 1982
Kamiondžije 2, 1983
Sivi dom, 1984
Brisani prostor, 1985
Odlazak ratnika, povratak maršala,1986
Vuk Karadžić, 1987
U ime zakona, 1990
Aleksa Šantić, 1990
Zaboravljeni, 1991
Policajac sa Petlovog Brda, 1993
Gore dole, 1996 – 1997(!) (4)
Pozorište
Kao član Bosanskog narodnog pozorišta u Zenici nastupao je na Sterijinom pozorju 1967, 1968, 1969, 1971, 1974, 1975 i 1985 godine i povremeno kao epizodni glumac u Narodnom pozorištu u Beogradu.
Raskošni glumački dar i sposobnosti Sekić je u svojoj tridesetgodišnjoj karijeri potvrdio tumačeći likove četnika, Jovana, milicionera, Bože Testere, generala, Bariše, poreznika, direktora, Šilje, Ahmeda, zatočenika, policajca, Stanka, agronoma, Joze, njemačkog oficira, predsjednika opštine, predsjedavajućeg na zboru, Milera, agronoma, šahiste, Augusta, age, porodiljinog muža, seljaka, Mitra, ilegalca, sluge, komesara iz Trsta, konduktera, čovjeka s tašnom, ljekara hitne pomoći, srpskog generala, boksera, svjedoka, radnika – slovoslagača itd. Na Sekiću se potvrđuje ocjena da veliki epizodist je epizodist ne zato što je slabiji ili manje darovit od velikoga glavnog glumca, nego zato što likom, figurom, karakterom ili načinom pripada svijetu apartnih, malenih, sporednih”. (5)
Obično ljeti, povremeno, dolazio je u rodni grad da obiđe rodbinu i da se vidi sa vršnjacima. Plavokos, stasit, markantan, isticao se u ljubuškoj raji i srodio s njom tako da se činilo da nikad nije ni napuštao rodni grad. Kažu da je jednom prilikom, iz ljubavi prema rodnom gradu, za svega nekoliko dana pripremio priredbu koja se dugo pamtila. Ljubušaci su se ponosili glumcem poteklom iz njihove sredine. Ponekog ljeta viđali bi ga na makarskoj plaži sa sinom Aleksandrom.
Ramiz Sekić pripada plejadi nezaboravnih epizodnih glumaca koja se više nikada neće ponoviti. Umro je u Beogradu 24. oktobra 1995. godine.
* Semizova kula na Vodici, navodno, vlasništvo porodice Sekić, sada je u ruševnom stanju.
* Sliku našeg Ramiza presnimio je sa jednog rijetkog videa o jugoslavenskim glumcima Mithad Muminagić, na čemu smo mu veoma zahvalni.
1. Za crkvu u Ljubuškom, Hrvatski dnevnik 1912, 128, 2, od 6. lipnja.
2. Arhiv Sreskog vakufsko-mearifskog povjerenstva u Ljubuškom.
3. http://www.gacko.net/biljeg_vremena_fenjer.htm
4. http://www.imdb.com/name/nm0782844/
5. http://www.jergovic.com/subotnja-matineja/ante-vican-mostarski-glumac/
Halid Sadiković
https://www.youtube.com/watch?v=3FhB_p5r-IU