AZEMINA KREHIĆ: DRINA

Kao ljepotica kojoj je silom oduzeta čednost

koja je krasila njeno biće

štono u hurije je uzdizala,

i ona je izgubila svoju vedrinu.

U modrost njenog bića ulila se krv očiju

koje su onomad sjedile pored

nje i o ljubavi baš njoj pričale

 

Ona krvi žedna nije bila!

Ona krvi nikad svojom voljom ne bi pila!

 

Zašutjela jje deceniju…

Potom,

godinu za godinom gorčinu je u svaki svoj vir potiskavala…

Onda je hukom i strahotom progovorila!!!

Pred sobom sve od srdžbe,gnjeva i boli nosila!

Mostove na sebi kivna na ruke licemjera što ih gradi-

ona bi bez milosti razorila!

Samo jedan most bi se na njoj održao…

Zaljubljena u njegove lukove,bolna i zbog njegove muke,

što sve terete stradanja,i on je zajedno sa njom podnosio,

ostala mu je odana.

I kada je najnemirnija bila,nikad ga nijednim talasom nije povrijedila!

Ali,više ne žubori radosno.

Ona više nije rijeka sevdahom opijena i opjevana.

Ona je mezar.

Mezar koji teče.

Mezar iz čijeg kabura najstrašnija

huka se čuje.

On je njen nišan.

Mjesto o ljubavi,za nju,on o strašnoj smrti na sebi epitaf ispisuje.

 

Izbor:Kemal Mahić

1663 Posjeta 1 Posjeta danas